Floriografi, yani çiçek dili, çiçeklerin cinslerine, hatta renklerine ve sayılarına göre farklı anlamlar ve mesajlar ifade etmesidir. Geçmişi oldukça eskiye uzanan bu terime göre çiçekler duyguları, düşünceleri ve hatta gizli mesajları iletmek için kullanılabilir. Çiçek dilinin günümüzdeki etkisi azdır.
Çiçeklerin karşılık geldiği anlamları değiştiren daha farklı unsurlar da vardır. Örneğin çiçekleri dikey pozisyonda vermek pozitif, aşağı bakar pozisyonda vermek ise negatif anlamlar ifade eder. Çiçeğin sol tarafına bağlanan kurdele çiçeği veren kişinin duygularını, sağ tarafına bağlanan kurdele ise çiçeği alan kişiye verilmek istenen mesajdır. Bir çiçeği sağ elle verirseniz evet, sol el ile verirseniz hayır yanıtlarını ifade etmiş olursunuz.
Osmanlı Tarihine baktığımızda da önemli bir yeri olan çiçeklerden özellikle laleler dönemin kültüründe önemli bir yer edinmiştir. Öyle ki “Lale Devri” de ismini lalelerden almıştır. Çiçekler için ilk olarak “Ser Şükufeciyan-ı Hassa” ismiyle adlandırılan uzmanlardan oluşan çiçek yetiştiriciliği ve keşif kurulu oluşturulmuş, daha sonra ise 4.Mehmet döneminde Çiçek Akademisi kurulmuştur. Yine o dönemde saray dışında, halk arasında da çiçekler sembolik olarak kullanılmıştır. Örneğin bir evde evlenme çağına gelen bir kız varsa camın önüne kırmızı çiçek, eğer evde hasta biri varsa da sarı çiçek konulmuştur.
Osmanlı’daki bu kültürden ilham alan Avupalılar, sıklıkla kendi ülkelerine laleler götürmüştür. Avrupa’da Victoria Dönemi’nde çiçekler, bir mesaj verme aracı olarak kullanılmıştır.
O dönemde ve günümüzde popüler olan bazı çiçekler ve anlamları…
Dağ lalesi terk edilişi, yıldız çiçeği zarafeti, kırmızı kamelya tutkulu aşkı, beyaz kamelya sevimliliği, pembe kamelya özlemi, kırmızı karanfil hayranlığı, beyaz karanfil saflığı, pembe karanfil minnettarlığı, sarı karanfil reddedilmeyi ve krizantem ise güçlü dostluğu ifade eder.
